Spektakel en amusement
Affiche van oud Vlaanderen, een ontwerp van René De Cramer.
Wie anders dan de architect van (de restauratie van) het Gentse Belfort was het best geplaatst dit pittoreske middeleeuwse dorpje te ontwerpen? Oud Vlaanderen was een eigenlijk een schiereilandje dat onderaan bungelde op het grondplan van de wereldtentoonstelling. De grote toegangspoort was een reconstructie van de poort van het Elisabethbegijnhof. Op de Kortrijksesteenweg kon je ook rechtstreeks Oud Vlaanderen betreden, zonder over het tentoonstellingsterrein te gaan. Via de kronkelende straatjes betrad je het Vlaanderen van de zestiende en zeventiende eeuw. Ieder gebouw, elk huisje was geïnspireerd op een bestaand historisch gebouw. Deze getrouwe reconstructies konden dienen als uithangbord voor de monumentenzorg. De kanaaltjes, bruggetjes en kaaien werden bevolkt door gekostumeerde figuranten om de middeleeuwse sfeer compleet te maken. De themarestaurants, cafés en kindernamiddagen waren erg populair.
De Walburgkaai en de overdekte vismarkt uit Mechelen in Oud Vlaanderen.
Figuranten in historische kostuums maakten de illusie compleet.
Via de voormalige toegangspoort van het Oud Elizabethbegijnhof kon je Oud Vlaanderen binnengaan. De oorspronkelijke poort uit 1660 was in 1878 afgebroken en werd voor de wereldtentoonstelling gereconstrueerd. Deze poort staat anno 2013 op de Bijlokesite aan de Godshuizelaan.
Het belfort van Béthune en aanpalende huizen op de Grote Markt. Alle gebouwen die Vaerwyck had ontworpen voor Oud Vlaanderen bestonden werkelijk of hadden ooit bestaan.
Bouwtekening van het Nieuwwerk (Lakenhalle) van Ieper en aanpalende huizen op de Grote Markt. De Lakenhalle was ingericht als restaurant.