Het Gemeenteplein was nog maar een voorproefje van wat verderop de Antwerpenlaan lag. Oud Vlaanderen was een historiserende enclave dat als een soort Disneytown aan het tentoonstellingsterrein hing. Kronkelende straatjes, een idyllisch kanaaltje, persiflages van zestiende- en zeventiende-eeuwse gebouwen en vooral talloze herbergen met terrassen maakten van Oud Vlaanderen een van de trekpleisters van de Wereldtentoonstelling. Omdat je er zoveel eetgelegenheden had, was het de ideale plek om het ‘serieuze’ tentoonstellingsbezoek te onderbreken voor een middagmaal of een drankje. Wie het erg beviel, kon er zelfs een apart abonnement voor kopen want Oud Vlaanderen had een aparte ingang.